Psa 106 | PesPCB | STEP | خداوند را حمد و سپاس گوييد، زيرا كه او مهربان است و رحمتش جاودانی!

Psalms 106

مهربانی خداوند نسبت به قومش

1 خداوند را حمد و سپاس گوييد، زيرا كه او مهربان است و رحمتش جاودانی! 2 كيست كه بتواند تمام كارهای بزرگی را كه خداوند انجام داده است بيان كند و شكر و سپاس او را آنچنان كه بايد و شايد، بجا آورد؟ 3 خوشا به حال آنانی كه با انصاف و درستكار هستند.

4 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 106:5.} 5 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses مزامير 106:4-5.}ای خداوند، هنگامی كه بر قوم خود رحمت می‌فرمايی و آنها را نجات می‌دهی مرا نيز به ياد آور و نجات بده تا سعادت برگزيدگان تو را ببينم و با قوم تو شادی كنم و در فخر آنها شريک باشم.

6 ما نيز مانند اجداد خود گناه كرده‌ايم؛ شرور و بدكار بوده‌ايم. 7 اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبت و رحمت تو را فراموش كردند و در كنار دريای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. 8 ليكن تو، همانگونه كه وعده فرموده بودی، آنها را نجات دادی و بدين وسيله قدرت خود را آشكار ساختی. 9 دريای سرخ را امر فرمودی و خشک گرديد و بنی‌اسرائيل را هدايت كردی تا از ميان دريا كه همچون بيابان، خشک شده بود گذر كنند. 10 آنها را از دست دشمنانشان رهانيدی و آزاد ساختی. 11 همه دشمنان آنها در دريا غرق شدند و حتی يكی از آنها نيز زنده نماند.

12 آنگاه قوم خداوند، به او ايمان آوردند و او را با سرود ستايش كردند. 13 ولی طولی نكشيد كه معجزاتش را فراموش كردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. 14 آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان كردند. 15 خدا هم آنچه را كه خواستند به ايشان داد، ولی آنها را به بيماری سختی مبتلا ساخت.

16 بنی‌اسرائيل در صحرا به موسی و هارون، پيشوايان برگزيده خداوند، حسد بردند. 17 آنگاه زمين دهان گشود و «داتان» و «ابيرام» را با خاندانشان فرو برد، 18 و آتش از آسمان بر طرفداران ايشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانيد.

19 بنی‌اسرائيل در دامنه كوه سينا بُتی گوساله شكل از طلا ساختند و آن را پرستش كردند. 20 آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. 21 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 106:22.} 22 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses مزامير 106:21-22.}به اين ترتيب، خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و كارهای شگفت‌انگيز او را در مصر و دريای سرخ فراموش كردند. 23 آنگاه خداوند خواست ايشان را هلاک كند، ولی خادم برگزيده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود كه از نابود كردن آنها بگذرد.

24 بنی‌اسرائيل نمی‌خواستند وارد سرزمين موعود شوند، چون به وعده خدا كه گفته بود آن زمين را به ايشان می‌دهد، ايمان نداشتند. 25 آنها در خيمه‌های خود پيوسته غرغر می‌كردند و به دستورات خداوند گوش نمی‌دادند. 26 از اين رو، خداوند خواست ايشان را در صحرا نابود كند، 27 و فرزندانشان را در سرزمينهای بيگانه پراكنده و آواره سازد.

28 بنی‌اسرائيل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی كه به بتهای بی‌جان تقديم می‌شد، خوردند. 29 با اين رفتار خود، خشم خداوند را برانگيختند كه به سبب آن بيماری وبا دامنگير آنها شد. 30 آنگاه «فينحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گرديد. 31 اين كار نيک فينحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نيكی ياد خواهند كرد.

32 بنی‌اسرائيل در كنار چشمهٔ «مريبه»، خداوند را خشمگين ساختند، چنانكه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمين كنعان محروم شد. 33 زيرا چنان موسی را به ستوه آوردند كه او غضبناک شده، سخن ناشايست به زبان راند.

34 آنها، قومهايی را كه خداوند گفته بود از بين ببرند، نكشتند، 35 بلكه با آنها وصلت نمودند و از كارهای بد ايشان پيروی كردند. 36 بتهای آنها را پرستش نمودند و با اين كار، خود را محكوم به مرگ كردند. 37 اسرائيلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی كردند. 38 خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای كنعان ريختند و زمين موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. 39 با اين كارها، خود را آلوده كردند و به خدا خيانت ورزيدند. 40 بنابراين، خشم خداوند بر بنی‌اسرائيل افروخته شد و او از آنها بيزار گرديد. 41 آنها را به دست قومهایی كه از ايشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حكمرانی كنند. 42 دشمنانشان بر آنها ظلم كردند و ايشان را خوار و ذليل ساختند.

43 خداوند بارها بنی‌اسرائيل را از دست دشمنانشان نجات بخشيد، ولی آنها هر بار بر ضد او شوريدند و در گناهان خود بيشتر غرق شدند. 44 با وجود اين، هنگامی كه فرياد برآوردند، خداوند به داد ايشان رسيد و به درماندگی آنها توجه نمود. 45 او وعده‌ای را كه به ايشان داده بود، به ياد آورد و به سبب رحمت فراوانش، آنها را مجازات نكرد. 46 او دل اسيركنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم كنند.

47 ای خداوند، ما را نجات ده. ما را از ميان قومها، به سرزمين خودمان برگردان تا نام مقدس تو را حمد گویيم و با شادی تو را ستايش كنيم.

48 خداوند، خدای اسرائيل، از حال تا ابد متبارک باد. همه مردم اسرائيل بگويند: «آمين! خدا را سپاس باد!»